رابطه بین باورهای معرفت شناختی و خودکارآمدی تحصیلی با پیشرفت ریاضی دانشجویان دختر علوم پایه دانشگاه یزد در سال تحصیلی 92-91

هدف این پژوهش بررسی رابطه ی بین باورهای معرفت شناختی و خودکارآمدی تحصیلی با پیشرفت ریاضی دانشجویان دختر علوم پایه دانشگاه یزد در سال تحصیلی 92-1391 است. این پژوهش یک پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان دختر کارشناسی علوم پایه دانشگاه یزد که در نیمسال دوم سال تحصیلی 92-1391 درس ریاضی دارند، می باشد؛ که از این تعداد، 199 نفر با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تک مرحله ای، به طور تصادفی انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه معرفت شناختی شومر (1992) و خرده مقیاس خودکارآمدی تحصیلی (اقتباس شده از mslq) استفاده گردید. نمره درس ریاضی نیز برای تعیین پیشرفت ریاضی در نظر گرفته شد. داده ها با استفاده از روش های آماری تحلیل رگرسیون چندگانه استاندارد یا همزمان، تحلیل واریانس یک راهه، و آزمون t دو نمونه مستقل تحلیل شدند. یافته های این پژوهش نشان داده است که از میان ابعاد باورهای معرفت شناختی تنها بعد یادگیری سریع در پیش بینی خودکارآمدی تحصیلی نقش دارد؛ و دو بعد دانش ساده و یادگیری سریع با پیشرفت ریاضی رابطه منفی و معنادار دارند. همچنین آشکار شد باورهای کلی معرفت شناختی و خودکارآمدی تحصیلی، پیش بینی کننده های معناداری برای پیشرفت ریاضی هستند، از بین این دو، متغیر باورهای کلی معرفت شناختی در مقایسه با خودکارآمدی تحصیلی ارزش بتای بیشتری داشت. یافته ها نشان داده است که بین دانشجویان سال اول و دوم از لحاظ باورهای کلی معرفت شناختی و خودکارآمدی تحصیلی تفاوت معناداری وجود ندارد، در حالیکه پیشرفت ریاضی دانشجویان سال اول بیشتر از دانشجویان سال دوم بود. همچنین نتایج نشان داد که بین دانشجویان رشته های مختلف تحصیلی، تفاوت معناداری از لحاظ باورهای کلی معرفت شناختی، خودکارآمدی تحصیلی، و پیشرفت ریاضی وجود ندارد. در مجموع یافته های این پژوهش بر اهمیت نقش ویژگیهای شناختی چون باورهای معرفت شناختی و خودکارآمدی تحصیلی در تبیین پیشرفت ریاضی تأکید دارد.